ارزیابی رابطه دوسویه نوع کاربری اراضی بر پراکندگی و فراوانی جرم در منطقه ۱۲ شهرداری شهر تهران

فرآیند پیشگیری قبل از درمان در احتمال وقوع جرایم، یکی از جدیدترین رویدادهای حال حاضر جرم شناسی در مجامع علمی و اجرایی دنیا در حوزه شهرسازی به شمار می آید که کانون تمرکز آن بر فضاهای غیر قابل دفاع شهر می باشد. بر همین اساس در پژوهش حاضر به تحلیل فضایی جرایم شهری و رابطه آن ها با کاربری های اراضی در منطقه 12 کلانشهر تهران مبادرت شده است. روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و از نوع کاربردی می باشد و برای شناسایی و درک الگوهای مکانی بزهکاری در سطح شهر از تکنیک های درو نیابی در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی gis استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، مجموع جرایم ارتکابی است که در سال 1387 در محدوده منطقه 12 شهر تهران به وقوع پیوسته است. به عنوان نمونه آماری، 560 فقره از جرایم اتفاق افتاده منطقه 12 شهرداری تهران بررسی شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که از میان 560 مورد جرم ارتکابی در محدوده منطقه 12 جرم سرقت به عنف کیف قاپی توسط موتور سوار با تعداد 293 مورد معادل 32/52 درصد بیش از نیمی از کل جرایم ارتکابی این منطقه را به خود اختصاص داده است. همچنین بیشترین فراوانی وقوع جرایم با 308 فقره بزه و 55 درصد )بیش از نیمی از جرایم ارتکابی(در مجاورت کاربری تجاری ثبت شده است. در مرتبه بعد کاربری مسکونی با 91/50 درصد از مساحت کل منطقه 12 با 8 فقره معادل 07/21 درصد قرار دارد. در واقع آنچه در خصوص نوع و میزان تخصیص کاربری های اراضی شهری در منطقه 12 شهر تهران حائز اهمیت است، این که در این محدوده، کاربری های تجاری و اداری بسیار بالا و بالاتر از متوسط آن در شهر تهران است و در نقطه مقابل برخی دیگر از کاربری های شهری در این منطقه یا وجود ندارد و یا با کمبود شدید مواجه است.